Το ερώτημα που πλανάται σε μαζώξεις, συζητήσεις, social media, καθώς και κάποιες βραδιές
που προσπαθούμε να κάνουμε τον προσωπικό απολογισμό μας, συνήθως μετά από μία έκρηξη
απογοήτευσης!
Ακούμε διάφορες απόψεις, οι περισσότερες εκ των οποίων καταλήγουν στο κοινό συμπέρασμα
ότι ΟΧΙ, δεν υπάρχει, ή ότι είναι σπάνια και τυχερός όποιος τη βρει σε αυτή τη ζωή!
Και κάπου εκεί απενοχοποιούμαστε, απομονωνόμαστε και η ταλαίπωρη έννοια της «φιλίας»
έχει μπει στην άκρη ως κάτι επιθυμητό αλλά δύσκολο και ποιος να κάτσει να ασχοληθεί
τώρα….
Οι άλλοι φταίνε! Οι παρτάκηδες! Οι τοξικοί! Που ένα ρημάδι λεπτό από τον ελεύθερο χρόνο
τους δεν το χαλαλίζουν να πάρουν να δουν τι κάνουμε!
Εκτός φυσικά, αν μας χρειαστούν! Τότε μας θυμούνται! Και να οι κλήσεις και να τα μηνύματα,
ασταμάτητα! Τώρα όμως που μας θυμήθηκαν, πάει, πέταξε το πουλάκι!
Μας πνίγει το δίκιο! Και αυτό το δίκιο, μας το επιβεβαιώνουν και οι κοντινοί μας, μιας και είναι
και οι ίδιοι ομοιοπαθείς!
Και όλοι μαζί, βρίζουμε τον άδικο κόσμο, τη σάπια κοινωνία και ο.τ.κ.ε.! Και κάπως έτσι
σερνόμαστε πίσω στις τρύπες μας, επιβεβαιωμένοι και με ψηλά το κεφάλι!
Και κάνοντας όλες αυτές τις δίκαιες σκέψεις και κουβέντες, γινόμαστε το χειρότερο είδος
ανθρώπου!
ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ!
Ξεχνώντας ότι υποτιμάμε αυτήν την ιερή έννοια, η οποία αποτελεί τη βάση της κοινωνίας!
ΔΕ μπορεί να υπάρξει κανενός είδους σχέση της προκοπής, αν δεν έχει φιλική βάση!
Ούτε καν συζυγική, συντροφική, συναδελφική ή συγγενική!
Όχι λοιπόν, δεν υπάρχει φιλία!
Δεν υπάρχει φιλία, όταν μετράς τηλέφωνα, μηνύματα, χρόνια πολλά και likes!
Δεν υπάρχει, όταν νιώθεις ότι κάποια υποχρέωση οφείλουν να σου ξεχρεώσουν επειδή είσαι
καλός άνθρωπος! Επειδή βοηθάς, δεν κατηγορείς και είσαι εκεί όποτε σε χρειαστούν!
Δε σου χρωστάει κανείς τίποτα απλά επειδή αποφάσισες να πράττεις τα αυτονόητα!
ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ!
Αυτά που σου επιτρέπουν να λέγεσαι άνθρωπος!
Αυτά που σε φέρνουν λίγο κοντύτερα στο λόγο ύπαρξής σου!
Τίποτα δεν είσαι! Οι πράξεις σου είσαι!
Όσα και να κάνεις για το φίλο σου, πάντα οφείλεις κι άλλα! Όχι σε εκείνον, αλλά στον εαυτό
σου! Στο σύνολο! Στην κοινωνία!
Την επόμενη φορά που θα μετρήσεις πόσοι φίλοι είναι δίπλα σου, λοιπόν, σκέψου!
Σκέψου σε πόσους δίπλα είσαι εσύ! Πόσοι θα βάλουν κι εσένα στο μέτρημά τους!
Δε λείπουν οι φίλοι!
Η αυτοκριτική και η ταπεινότητα λείπουν!
Και περισσεύουν ο εγωισμός και η έπαρση!
Και περισσεύει το βόλεμα και η υποκρισία!
Και περισσεύει η αγένεια!
Και περισσεύει η ζωή!
Η ζωή που εμείς της χρωστάμε κι όχι εκείνη!
Της χρωστάμε γιατί μας χαρίστηκε χωρίς να μετρηθεί αν την αξίζουμε!
Μας εμπιστεύτηκε χωρίς διασφάλιση για το πώς θα της φερθούμε!
Μας εμπιστεύτηκε όπως εμείς δεν καταδεχόμαστε, δεν τολμάμε και δε θέλουμε να
εμπιστευτούμε ποτέ κανέναν! Γιατί κανένας δεν αξίζει την εμπιστοσύνη μας!
Γιατί ο εγωισμός μας δε μας επιτρέπει να προδοθούμε, να δοθούμε, να ζήσουμε!
Και κάπως έτσι, προτιμάμε να κάνουμε κουβέντες χωρίς νόημα και να ψάχνουμε το ανύπαρκτο
δίκιο μας από τους ομοίως σκεπτόμενους, το οποίο όταν το κερδίζουμε εύκολα τελικά, δεν
αξίζει δεκάρα τσακιστή!
Ψάχνουμε τον εαυτό μας!
Ψάχνουμε τους ανθρώπους που μας λένε την αλήθεια με αγάπη!
Αυτούς που διαφωνούν, που στέκονται κοντά, που αγαπούν χωρίς θόρυβο!
Γινόμαστε κι εμείς τέτοιοι άνθρωποι!
Και την επόμενη φορά που θα έρθει η κουβέντα στην παρέα, συνοδεία φρέντο εσπρέσο,
θυμόμαστε ότι τέτοιες έννοιες όταν τις συζητάμε ελαφρά τη καρδία, τις υποτιμάμε!
Τη φιλία και την ανθρωπιά δεν τις συζητάμε απλά!
Τις νιώθουμε!
ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ, ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΕΤΟΙΟΙ ΦΙΛΟΙ!
FACEΒOOK: @Aspasia Kont
25/10/2021
Σχολιάστε